04 HAZİRAN 2014 SALIRTESİ

Sabah ağlayarak salona geldi. sebebi belli değil... ne olduğunu anlamaya çalıştım ama sanırım sebebi o da bilmiyor. Minika açtım. dağıldı. seyretmeye başladı.

bugün babanneye gitmedik. evdeydik. artık konuşamama problemi çözülecek gibi sanırım... duyduklarını tekrar ediyor. mesela, bugün yaamur dedi. tkum dedi. birkaç birşey daha dedi. mandallardan kuş yaptı. öğlene doğru acıktın mı diye sordum. koşup dolaptan sucuk getirdi. pişirirken çiğ yemek istedi. izin vermedim. bayağı yedi. doydu. uyuttum. akşama zil çalınca anne geldi diye zıpladı. abiyi görünce bozuldu ama annesi gelince de hiç istifini bozmadı. beraber pazara gittik. yol boyunca hoplayıp zıpladı. hiç kucak istemedi. parka gittiğimizde salıncakta kanat çırpıp cik cik dedi. uçuyor. bir de o meşhur çok, büyük, hızlı hareketini yaptı. ama yarım yamalak yapıyor inatla  

unutmuşum. şimdi hatırladım. hemen yazayım. dün verdiğim parayı kaybetmiş. pazara giderken nerde para diye sordum. yok işareti yaptı. sonra da kızgın şekilde havhav dedi. kötü havhav benzeri bi laf etti. veya ben benzettim. kaybettiğini kabul etmiyor.genel olarak başkasını suçlama eğilimi var. pek suçu üstlenmiyor. hemen başkasını suçluyor. mesela geece jengalardan yaptığımız inşaatlar yıkılınca hemen bana dönüp "heenn" diyor. yani "sen"... kendisi bile yıksa suçlu benmişim. vara yoğa abisini suçlaması zaten standart... (bu arada jengalardan muhteşem şeyler inşa ediyor. mimar olsa yeridir.)

gece masal kitaplarını yere dizdi. hatta aralarından birini eline alıp sayfalarını çevirip bitti bile dedi. gecenin ve hatta ertesi sabahın en ilginç hareketi ise kitapları terlik gibi kullanmasıydı. iki ayağını kitaplarınüiısab enrez yor sonra da hiç ayaklarını kaldırmadan, sürterek dolaşıyor. bütün gece böyleydi. gece nerdeyse saat 02 ye kadar uyumadı. uyu kızım diye diye zor uyuttum.