11 NİSAN 2014 CUMA

sabah gene annesinin işe gitmesine izin vermek istemedi. kendini yerlere atıyor. ben de babannesine götürmedim. kadın zaten yol yorgunu... bir de öfkeli ayşeyle uğraşsın istemedim. tüm günü evde trt çocuk seyrederek geçirdik. öğlen ablası geldi. kapı açılma sesini duyunca "anne" deyip sevindi. anne değil dedim. inat etti anne diye... ablası kafasını uzatıp kendini gösterince de anne diye ısrar etti. işi oyuna dökmek için birden bana abla demeye başladı. muzip bir çocuk oldu. öğleden sonra ayağımda salladım. uyumadan fanilasının kol deliğinden kolunu çıkarmış, fanilasının içine sokmuş. uyuduktan sonra kucağımda yatağa götürürken ablasına gösterdim halini... bizimki tam o sırada gözlerini açıp muzip muzip sırıtmaya başladı. sonra tekrar uyudu. uyurken gülümsüyordu.