iki gündür okula gitmek istemiyor. okulun kapısında da gözleri nemleniyor. sebebi belirleyemedik. sorunca, seni özlüyorum, sıkıldım diyor. öğretmenle konuştum. sorun yok. ama çok duygusal dedi. n'olur bunu deme dedim. daha önce bu lafı duyduğumda yaşadıklarımız cehennem azabı gibiydi.
okula yürüyerek gidip gelmekten hiç hoşlanmıyor. neden arabayla gelmedin diyor. arabamız yok diyorum. dedemin var diyor. her zaman dedenin arabası alınmaz diyorum. yürümek istemiyor. omuzumda gitmek istiyor. bir kaç seferdir taşıyorum ama o ağırlaştıkça ben yaşlanıyorum. olmuyor. bugün dönüşte yüürmeye zorladım. yorumdum diye sızlandı durdu. yürümyi hiç sevmiyormuş. ben severim dedim. kızdı. en son eve geldiğimizde, madem yürümryi sevmiyorsun, ben de seni sevmeyecem dedim tepkisini ölçmek için... kıyameti kopardı. asıl ben seni sevmeyecem. senden artık hiçbirşey istemeyecem falan dedi. bağırdı çağırdı. yarım saat sonra unuttu gitti.
bugün parkta azimle kaygan yerden tırmanmaya çalıştı ve sonunda başardı. videosu da var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder