Bugün annesiyle çarşıya gittiler. geldiğinde zırlayarak eve girdi. "yoruldum" diye ağlıyor. bunu son zamanlarda çok sık yapıyor. yürümek istemiyor. kucak istiyor. olmayınca da arıza çıkarıyor hatta küsüyor. bana da yapıyor okul dönüşlerinde... her seferinde neden arabayla gelmedin diye soruyor. arabamız yok cevabını kabul etmiyor. dedenin arabasını öne sürüyor.
dün kızım korkunç bir dehşet yaşadı. okul dönüşü cuma pazarına uğradık. pazar girişinde ayşe yaşlarında bi' kız çocuğu babasıyla beraber pazardan ayrılıyordu ama kız avazı çıktığı kadar bağırıp ağlıyordu. babası aniden, kızcağızın suratına iki tane sille patlattı. ayşe manzarayı görünce dehşete kapıldı. hayatında ilk defa şiddete tanık oluyor. suratı öyle bir hale geldi ki, tarif edemem. hemen kızıma sarılıp, çocuğa vurmanın ne kadar kötü bir şey olduğunu falan anlattım. kızıma sıkı sıkı sarıldım. sakinleşti. kendine geldi. çilek aldık elbette...
akşam yemekten sonra ellerini bir kez daha yıkamasını rica ettim. ricamı yerine getirmedi. ben de seninle konuşmayacam, beni üzdün dedim. salona dönünce, bana kızıp zırlamaya başladı. onu çok üzmüşüm. bir daha benden birşy istemeyecekmiş. insanlara olan kızgınlığını böyle ifade ediyor. "bir daha senden birşey istemeyecem. "
bir de kızdığı insana, "sen bilmiyorsun" demesi var... tabii, kötü laf söylemesi gerekince söylediği "bebek" te var.
dışarda pilav yemişler. aslında ondan olmaz gibi geliyor bana ama ishal olmuş... disney açtırıp yattı.
bu arada, disney kanalı hakkında birşey yazmadım galiba... son zamanlarda sürekli disney kanalı.. hatta eve geldiğimizde, baba birşey unuttun diye sırıtarak TV de disneyi açmamı hatırlatıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder