Akşam almaya gittiğimde uyuyordu. biraz sonra uyandı ama yüzükoyun yatıp vıyaklıyor. huysuzluk anlamında değil, daha ziyade şımarmak... kafasını benim olduğum tarafın tersine çeviriyor. ben ilgi gösterdikçe viyaklama ve tersleme sesi çıkarıyor ama bir yandan da çaktırmadan sırıtıyor. kalktı ama bana yüz vermiyor. dedesinin kucağına çıktı. gömdü kafasını, gözlerini de kapattı elleriyle.. aklı sıra saklanıyor. ayağını falan gıdıkladım. bacaklarını, kollarını ısırdım. hiç istifini bozmuyor. yerde emeklemeye başlayıp kaplan oldum. kahkahalar atarak kaçtı, masanın altına saklandı. biraz kovalanmaç oynadık. dedesine saklanıyor. salon kapısının önüne bütün oyuncaklarını yığmış, dokundurmuyor. kaldırılınca hepsini alıp gene aynı yere diziyormuş. hep beraber bize gittik. evin içinde hoplayıp zıplayıp geziyor. sırt çantasını sıtına geçirdi .. babannesi gülmekten öldü. çantayı koltuğa koyup iki elini arkadan geçiyor. eskiden koltuğa koymayı akıl etmezdi yere koyup kendisi de sırtüstü yere uzanır. çantayı öyle geçirirdi sırtına.. babannesiyle dedesi gidelim dediklerinde itiraz etti. nerde yatacaklar gece deyince de birine bir koltuğu, diğerine diğer koltuğu gösteriyor. misafirlerimiz gittikten sonra, boyama kitabını aldı ama doğru dürüst kalem kalmamış. yarın kızıma renkli pastel boya alacam. renkleri gösteriyor. yok demek istiyor herhalde...
Gece annesinin pembe beresini kafasına geçirdi. burnuna kadar iniyor. etrafı görmek için kafasını iyice geriye atıp öyle bakıyor. çok şirin görünüyor. bir de kırmızı şalını taktı. ama şalı boynunda düğümlemek istiyor annesi gibi. tehlikeli olabilir. gevşek ve zararsız bir şekil verdik. öyle kullandı. gece saatlerle youtube da super simple learning videoları seyrettik. en sonunda artık yeter deyip kapatınca bouldu, küstü ve annesine gidip beni şikayet etti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder