Önce günün bombasını yazayım.
Tv seyrederken (trt çocuk-canım kardeşim) birden "ayhee" diye bağırıp TV yi bana gösterdi. bir baktım ki, Tv deki sahnede bir köşede "ayşe yazısı var. meğerse bizim kız "ayşe" yazısını ezberlemiş. bir nevi adını okuyor... vay bacaksız vay...
Sabah yatak odasında annesinin yanında yatıyordu uyanık olarak. ben odaya gelince elleriyle yüzünü kapıyor. ben çıkınca açıyor. gelince gene kapatıyor. sanırım geceki yokluğumun kefareti bu... beni istemiyor odada... ama biraz sonra annesiyle geldiler salona... annesi domates doğramış. ekmeği suyuna bana bana kahvaltı ediyor. salatanın suyu bitince beni çağırıp, önc tabağı, sonra da dolaptaki yağı gösterdi. istediğini yaptım. ekmeği banıp banıp yemeye devam etti. evin içinde oyalanıp duruyor. annesinin kırmızı ayakkabılarını giydi. uzun süre onlarla gezdi. bir ara da kovalarını ayağına geçirmişti. öğlen ayağıma koyup salladım. uyudu. uyandıktan sonra ablasıyla makarna yedi. ardından arka odada uzun zamandır seyretmediği oyuncak hikayelerini seyretti. bizi de yanında istiyor. bir şey dikkatimi çekti. filmdeki konuşmaları elinden geldiğince taklit ediyor. yakında konuşacak galiba nihayet... ama hala bazı sesleri telaffuz edemiyor. ama gayret ediyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder