günün olayı akşam yemeğinde geldi. yoksa çok sıradan bir gündü. artık muzırlık ve muziplikte level atlamaya başladı. abisibe "ekmek yok abi. markete git.ekmek al" diye sesleniyor. halbuki ekmek var ve o da olduğunu biliyor. zaten bunu söylerken yüzündeki muzip ifade görülmeye değer...
gün ayşenin mutfak takımlarıyla kahvaltı ederek başladı. tencerelere ahududu ve mısır koydu. pişirdi. çay doldurdu. çay sıcakmış. içmeyecekmişim. bir yemekten bir çaydan sırayla yiyecekmişim. herşeye ayar vermeye devam... artık öğlen olmadan uyuyor. iki gündür böyle... öğleden sonranın tamamında laptopta masha ve barbi seyretti. akşam yemekte dün de yaptığı gibi iki tabureyi üstüste koyup üzerine oturdu. tabi çok yüksekte oturdu böyle olunca... büyük olduğundan falan bahsetmeye başladı. büyük olmaya taktı bilindiği gibi... son zamanlarda hep ben büyüğüm muhabbeti.. ağzından büyüdüm lafı düşmüyor. ama kucakta taşınmak ta istiyor. ikisi arasındaki çelişkiyi yüzüne vurunca çok fena bozuluyor. çelişkinin ve haklı olduğumun farkında ama ne büyük olmaktan ne de kucakta taşınmaktan vazgeçmiyor. benle kavga ediyor ben büyüğüm diye... birkaç gündür bu didişmemiz sürüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder