13 EYLÜL 2017 ÇARŞAMBA

Sabah 09.30 gibi uyandırdığımda, uykusunu da alamadığından olacak, biraz huysuzlandı. Nutellalı ekmeğini bile arabada yedi. Ayşeyi okula bıraktım. Ağlamaklı şekilde "bahçede bekle" dedi. Maalesef duruşmaya yetişmek zorundayım. Bekleyemem dedim. Ama ikinci  ders sırasında yetiştim. Çıkışta koridorda arkasındaydım. Aşağıda, gözleriyle bizden birini aramaya başladı. Ben de arkasından dokunup sürpriz yaptım. Bu sefer yanında başka bir kız var. okuldan çıkışta annesini de alıp cantıkçıya gittik. Eski anaokulunun ordaki cantıkçıyı istedi. Dönüşte alışveriş yaptık ve evde selma teyzesinin ona aldığı kırtasiyeleri açtı. Ana ne heyecan... bir hevesle açtı bütün paketleri... hepsini yerleştirdi. Sonra da ilk ev ödevi... onu yaptı hemen... ablası günün nasıl geçtiğini sorunca “mis gibi geçti ama hatırlamıyorum.”diye cevap verdi. Bugün de oyun hamuruyla oynamamışlar. Ama düz çizgiler falan çizmişler.
öğleden sonra evde beyaz oyun hamurundan bir kardanadam yaptı ki, bu kadar olur. ben öylesini yapamam.
Ha, unutmadan... bebeklerini bize verirken (abisi ve ben) "dayısı" diyerek veriyor. ve aklımıza gelmmişken... teneffüste kovalanmaç oynamışlar ve ayşenin yaka akrtı düşmüş. aradık ama bulamadık.