Sabah annesinin kapıdan çıkmasıyla eşzamanlı uyanarak ağlamaya başladı. Ama öyle böyle ağlamak değil.. Kendini kasarak ağlıyor. Sadece kucağa alınınca , o da ayakta durursam susuyor. Oturduğum an kasılarak ağlamaya devam. 15-20 dakika böyle devam etti. zor sakinleştirdim. Sonra koltuğa yatarak TV seyretmeye başladı. Babannesine gittik. kapıda gene içeri girmemi istedi. girmeyince mızırdadı. bütün gün huysuzmuş. Akşam annesi getirdi. dışarda yağmur yağıyor ama bizimki parka gitmek istiyor. Olamayacağını anlattım uzun uzun... Bir ara neden hatırlamıyorum ağlayıp huysuzlanmaya başladı. zor sakinleştirdim. sandalyelerin altından emekleyerek kaçma ve saklanma oynamaya başladık. Abisi beşiğin içine sakladı. üstüne de örtü örtttü. ben de onu aradım bayağı eğlendi. Gece arabayla şehir turu attık. eve yaklaştığımızda kucağıma alıp direksiyonu ona tutturdum. Bi hevesle direksiyonu sağa sola çevirmesi yok mu, çok komik. yaş pasta aldık millipazardan... zaten duvarında pasta resmini görünce hemen başladı bir takım sesler çıkarmaya... evde afiyetle yedik... Arabada parketmeye yakın gene ağlayıp sızlamaya başladı sebebsiz yere.. ben de kızdım neden ağlıyorsun diye.. bana bozuldu.. benle pek ilgilenmedi gece boyunca.. Bir de tuvalet kağıdı rulolarından kule yapıp sonra da yıktım defalarca akşam..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder