(kızım geldi ve rica tonuyla "ayhe beyya" deyip bunu yazdı. ayşe berraymış bu...)
nerde kalmıştık. sanki ayşe bülbül gibi konuşuyormuş gibi, anaokulundaki muhataplarının tümünün ismi söylenmesi zor kişiler. öğretmen mihriban, müdür fehamet, servis şöförü lütfü, servis annesi münevver... ne diyelim.. fare geçemediği delikten kuyruğuna kabak bağlayıp geçmeye geçmeye çalışırmış.
ayşeyi karşıladım akşam. yüzünde güller açıyor. çok neşeli. yanağını öpmek istedim. hemen elleriyle kapadı. evde oynaştık biraz...
saçları serbest... sabah saçlarını toplatmadı. artık büyümüş... eskişehirde de saçlarını toplanmamış. "ayhe bebek a-ah, ayhe büyk" deyip büyük insan gibi saçlarını arkaya atıyormuş.
sabah okula giderken biraz suratsızlık etti ama fazla sıkıntı yaşanmadı.
Akşam eve geldikten sonra bir sürü şey yaptı. ama birşeyin miktarı çoğaldıkça kıymeti azalırmış. yaptıkları ne yazmaya ne hatırlanmaya değer bulunmuyor insan zihni tarafından... ama şu videoyu eklemeliyim. baba kahvaltı deyip annesiyle beni sofraya oturttu. yemek ikram eti.
akşam bir sürü resim yaptı. annesiyle benim için resimler yaptı. buzdolabına astık. sağdaki benmişim.
deftere resimler çizdi. hav hav resmi çizdi. yanında da tasma resmi. abisinin çizdiği havhav resmini beğenmedi. menimki iyi diyor. ben resim çizerken asla mavi kalemden başkasını kullandırtmıyor.
gece erken saatte uyudu. sabah okul için erken kalkacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder