sonra salona geldi. daha doğrusu koridorda salonun girişinde durup mızırdamaya başladı. minikayı açtım. sesi duyunca mızıldaya mızıldaya geldi. bana gene posta koyuyor. sucuk ve gevrek verdim. biraz yedi. at oldum. sırtıma bindi. salonda gezdik. kişneme sesi çıkarmamı istedi. şaha kaldırdı. servis gelince okula gitti.
akşam bisikletiyle aşağıda bekledim. beraber pazara gittik. hala çilek var. 1 haftadır çilek istiyordu. 1 kg aldım. pazarda yolun sürekli sağından gitmesi konusunda sürekli uyarmam gerekti. balık istedi. küçük balık. hamsi aldım. pembe renkli olduğu için, barbun aldım biraz. "bak kızım pembe balık" dedim. hayır pembe değil, beyaz dedi. pembe beneklerini kabul ettiremedim. beyaz diye tutturdu. yemekte sadece ayşe için biraz balık pişirdim. pek fazla yemedi. akşam misafirliğe gidecektik. pembe botlarını giymek istemiş. annesi izin vermeyince benden izin almak için geldi. ben de "ayakkabıların kışlık olduğunu, kar yağınca giyileceğini, şimdi giyerse eskiyeceğini söyleyince hiç memnun olmadı. itiraz etti. giymek istedi. bot giymenin doğru olmadığını söyleyince de eliyle ağzımı kapattı.
misafirliğe gittiğimizde huysuzdu ama biraz sonra kağıt kalem alınca sakinleşti. resim çizdi tüm gece... saat 11 gibi "ev" demeye başladı. eve döndük. neredeyse arabada uyuyordu. evde hemen koltuğa yattı.minika açıldı. anında uyudu.
unutmuşum. ertesi gün aklıma geldi . yazayım. "suluboya"
epey zamandır belki de 1 yıldan beri suluboya istiyor. sen küçüksün. büyüyünce alırım deyip erteliyordum. o zaman ses etmiyordu ama tekrar aklına gelince, bu sefer küçüksün argümanı işe yaramadı. malum; artık büyüdüğü iddiasında... alacaz mecburen.. bir de akşam bana sarı tabağı kullandırmama hikayesi var. sarı onun rengiymiş. zaten kirliydi. bulaşık çıkmasın. tabak kirlenmesin diye sarı tabağı kullandım dedim. anne yıkar dedi. sonra ikna ettim ama...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder