30 OCAK 2015 CUMA

sabah erkenden herkesi uyandırıp ankaraya doğru yola çıktık. arabada tepe lambasını sürekli açıp aküyü perişan ettiğinden yeni akü aldım dün gece... ayşeye bir daha sakın tepe lambasını açma dedim. mahçup şekilde onayladı. arka koltuktan kulağımı ısırtıyor elindeki kurukafa oyuncağaya... zaten arka koltuktan hep kulağıyla oynar. ankaraya hemenccik varabileceğimizi sandı ama uzak olduğunu söyledim. eskişehirde dayısının köpeği fındık ile tuhaf bir teması oldu. fındık çok arsız.. yerinde durmuyor. zıplıyor. kucağa çıkıyor. yalıyor. kızım hem ürktü. hem seviyor. ürkmüş bir gülen surat var ayşede... eliyle lahmacun yedirdi. yola devam ettik. yolda uyudu. ankarada efrayla pek iyi geçindiler. ayşe efranın harflerini dizip oynadı. bir de tahta adamlar ve ev eşyaları ile oynadı. biz sadece tahta adamları alabildik ayşeye.. ev eşyaları bitmiş. bulamadık. akşam yemekte ayşenin bana, tabaktaki yemeği gösterip bana " hani bacağın acıyor ya. bunu ye. iyileşirsin" demesi çok hoştu.