Gecikmeli yazınca, olayların büyük çoğunluğu unutuluyor ama bugün olan, zaten ömür boyu hatırlanacak birşey olduğundan unutulmasına imkan yok. zaten bu olaydan başkasını yazmaya da gerek yok bugünle ilgili...
Ayşe bu pazar gününü arka odada yalnız başına geçirdi genel olarak.. yanımıza gelmiyor. kendi başına takılıyor. öğlen gibi, ben tuvaletteyken, annesi odaya yanına gitti. bizimki ruj sürmüş dudaklarına... annesi " baban görürse sana kızmaz mı?" diye sordu. silmeyi teklif etti. ben duymazdan geldim ve salona geçtim. biraz sonra Ayşe de salona geldi, ama eliyle ağzını kapatmış vaziyette. çişini mi yapacaktı, su mu içecekti ne? salona gelmek zorunda kaldı. yüzünde tedirgin bir suçluluk ifadesi, eliyle ağzını kapamış görüntüsü çok komikti. gülmemek için kendimi zor tuttum. uykusu gelmiş. ayakta sallanırken de ağzını kapatmaya devam ediyordu. hatta uyuyup uyandıktan sonra bile gene ağzını kapadı. yanıma geldi. bana sarıldı falan ama ağzı hep kapalı. elini çekmeye çalıştığımda direnç gösteriyor. aradan zaman geçtiği için artık ruj silinmiş ama o bunu bilmiyor. en sonunda annesi ruj çıkmış deyince normale döndü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder