22 ŞUBAT 2014 CUMARTESİ

sabah 05 ten itibaren başından ayrılmadım. uyuyordu ama üstünde sadece badisi olduğundan ve sürekli üstünü açtığından o açtıkça ben örttüm. uyandı ve TV yi açtırdı. oyuna ve gargaraya getirerek pijamasını giydirdim. sucuklu yumurta yaptım. sütü göstererek yemedi. sonra küçük tavayı çıkartıp yumurta ve sucukları ona aktarttı. sucukları yedi. susayınca "baba, huuu" dedi. artık suyu adıyla istiyor. sütü ise inatla "müüü diyerek istiyor. zorlarsak onun da adını söylüyor. biz kahvaltı ederken masaya gelmedi. abisinin pizzasından kalanı yemesi için çağırdım. gelmek yerine pizzayı yanına istedi. verdim. biraz yedi aynı anda bilgisayarda paintte birşeyler çiziyor. yemekten sonra abisi koltukta oturmasın diye arıza çıkarmış. benden destek almak istedi. ben de olmaz öyle şey deyince bozulup zırlamaya başladı. ben işi için dışarı çıkacaktım. anladı ve kendini işaret etmeye başladı. o da benimle çıkacakmış. ama ben arabayla gitmeyecem. uzağa gidecem. yürür müsün dedim. kafa sallayıp onayladı. hakbuki annesiyle gezmeye gidecek bugün ama benle gelmek itiyor. ben giyinip gizlice sıvışaym dedim. kapı kapanma sesini duyar duymaz kapıyı açtı. ben zaten bunu beklediğimden kapının önünden ayrılmamıştım. ayakkabılarımı boyuyordum. bana bekle işareti yapıp arka tarafa gitti. bir baktım, spor ayakkabılarını almış geldi. kapının ağzında giydi kendi kendine.. çekecek te kullanıyordu. ama ben onu götüremezdim. onu bırakıp gittiğim için acayip arıza çıkarmış. merdivenlerden inerken çığlıklarını duyuyordum. birkaç dakika sonra da annesi telefon edip ayşeyi sakinleştirmem için telefonu ayşeye verdi. ayşe feryat figan ağlıyor. dilim döndüğünce teskin etmeye çalıştım.