Sabah giyinme konusunda arıza çıkadı ve mızırdadı. annesinin getirdiği elbiseyi giymek istemedi. giymek istediğini kendisinin seçmesini söyledik. dolabından pijama aldı geldi. ısrarla onları giymek istiyor. mecburen üzerindeki giysilerle gönderdik okula... saçlarını gene sanki ben örüyormuş gibi arkasına geçerek annesi ördü. kucağıma çıktı. servise bindi.
öğlen ben aldım. artık neredeyse her seferinde merdivenlerden uçak olarak çıktığımızı anlatmışmıydım. ayşe koluma yatıyor ve kollarını açıyor. uçarak merdivenleri çıkıyoruz. karnı tokmuş. beraber dışarı çıktık. yol boyunca sürekli kucak istedi. annesinin işyerine uğradık. sonra pembe (nedense kırmızı tramvayı böyle tanımlıyor) tramvaya binip kent meyadanına gittik. orada birisiyle buluştum. ayşe de ortalıkta oyalanıyor. yolda bulduğum bozuk parayı ayşeye vermiştim. oynayıp uruyordu. ama sık sık parayı ağzına sokuyor. sokmasın diye uyarıyordum sürekli. konuştuğum kişi parayı ağzına sokarsan senden alırım deyince ağlamaya başladı. parayı cebine koyduk. bir daha o parayla oynamayı reddetti. tekrar tramvaya binip eve döndüyorduk ki, BKM nin önünden geçerken aklıma pembe kumbara geldi. gidip aldık. ben bulamadım. ayşe beni yanlış dükkandan çıkartıp doğrusuna götürdü. burdan burdan diye diye kumbarayı buldu. aldık. evde bütün bozuk paralarını dalga geçe geçe yeni kumbarasına attı. annesi gelince saklanmayı unuttu. sonra da saklanamadı diye annesine küstü. annesinin anlattığına göre oyuncak tabaklarını bulaşık makinesine dizmiş. bir de oje sürme macerası var. sürmüş beğenmemiş, silmiş. gene sürdü.
video
gece erkenden yattığı yerde sızdı kaldı. süt vermeye bile fırsat bulamadık. eee. yoruldu ne de olsa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder