26 AĞUSTOS 2013 PAZARTESİ

Tam çok kısır bir gün, ne yazacağım derken, kızımla kovalanmaç oynadık. çok eğlenceliydi. emekleyerek benden kaçtı. ben de emekleyerek peşinden... sandalyelerin altında tünelimsi bir geçit var... emekleyerek oradan kaçıyor ben de peşinden.. tabii ben iri olduğumdan oradan zarzor geçiyorum.. iyi zaman geçirdik... yoksa sabah kalktı.. kahvaltı etmedi. sadece süt içti.. kös kös oturmaktan başka birşey yapmadık yazacaktım. Rafadan yumurta yedi oyundan sonra... bunu da seviyor. yemeğin ardından arabasıyla ayağımı ezme oyununu oynadık gene... ayağıma çarparak kahkahalar atıyor. Ardından biberonuna süt doldurtup yattı TV başında... öğlenleyin arka odada uyumak istedi benim her zamanki klasik pozisyonumda... bacaklarımı yatağa uzattım. kendim sandalyeye oturdum. Ayşeyi de ayağıma koydum. hemen uyudu. akşama doğru uyanınca şokellalı ekmek yedi biraz.. hemen sonra annesi erken geldi. efralar yoldaymış. geliyorlarmış. kızımla arabaya atlayıp mustafanın sevdiği yemeğin malzemelerini almaya gittik. saatlerce arabayla (akşamüzeri izmir yoluna çıkarsak olacağı buydu)   market market dolaştık. eve döndüğümüzde gelmişlerdi bile.. onları gördüğüne pek sevindi. hatta giderlerken arkalarından bayağı bir ağladı. ama tabi gelmelerine sevinmiş olması Efrayla kavga etmelerine engel değil.. Bizimki efraya dalınca efra da çimdikleyiverdi. Bizimki yaygarayı kopardı. Annesi ayşeye akıl veriyor biri seni çimdikleyince sen de onu çimdikle diye.. ben de bu anlatmayla olmaz. insanın içinde olacak dedim. bizimkinin öyle bir huyu yok.. hatta kendini savunmayı bırak, hakkını korumayı bile akıl edemiyor. mesela, parkta vs. birisi önüne geçmek isteyince hiç karşı koymuyor. hemen yol veriyor. hatta sırasını kapabilsin diye geri bile çekiliyor. korktuğundan veya çekindiğinden değil, huyu böyle...